Kati i jej braki w socjalizacji

Coś mnie naszło, żeby opisać jakie mamy problemy przez braki w socjalizacji, chyba dlatego, mnie tak naszło, że ostatnio nie mam pojęcia dlaczego Kati zaczęła bać się chodzić na spacer jedną z naszych tras...

Mam co prawda psa, który potrafi się na mnie pięknie skupić, który uwielbia zabawki, albo też wszystko co można wykorzystać do zabawy, psa który lubi wykonywać komendy i uczyć się nowych, psa który na słowo „spacer” pobiegnie do przedpokoju i bez względu na pogodę będzie chętnie spacerował, psa który świetnie dogaduje się z innymi psami… i mogłabym tak jeszcze trochę wymieniać :)

Zapewne myślicie czego ja mogę chcieć więcej?

A ja bym chciała jeszcze, żeby idąc z moim psem nie musiała się obawiać, że zaraz się czegoś wystraszy, że zaraz kogoś obszczeka, że z nie wiadomo jakiego powodu zacznie ciągnąć smycz jak szalona czy też idąc miastem nie odbije jej coś i nie będzie próbowała wlecieć na ulicę wyrywając się z obroży czy szelek… i tu również mogłabym wymieniać…

Czasem nie mam zielonego pojęcia czemu ona w danym momencie się tak naprawdę boi. Z pewnością brak jej pewności siebie, nowe miejsca czy sytuacje stresują ją. Nie ma praktycznie zaufania do ludzi… To są właśnie braki w jej socjalizacji, kiedyś co prawda było jeszcze gorzej, ale to nad czym wtedy pracowałyśmy dzisiaj pięknie owocuje.

I właśnie to podtrzymuje mnie na duchu, chciałbym, aby problemy które mamy dzisiaj odeszły w zapomnienie tak jak te z którymi miałyśmy do czynienia dawniej :)

 

I jeszcze filmik, który po koniec listopada zmontowałam: